دوران سلطنت «محمدرضا پهلوی» بنا به دلایل متعدد، بهائیت به صورت قابل توجهی در ایران توسعه یافت. بیش از یک دهه از عمر سلطنت پهلوی دوم با رهبری تشکیلات بهائیت به دست «شوقی افندی»، سومین رئیس فرقه، همزمان بود و از آنجایی که در زمان «شوقی افندی» (سومین سرکرده تشکیلات بهائیت)، این فرقه ارتباطات گسترده و عمیقی با ایلات متحده داشت و تشکیلات خود را تحت نظارت و همگام با اهداف آمریکا سازماندهی می‌کرد،‌ بعد از کودتای انگلیسی- آمریکایی ۲۸ مرداد، شاهد حضور فعال بهائیان در عرصه‌های مختلف سیاست، اجتماع، فرهنگ، اقتصاد و همین‌طور نظامی امنیتی بودیم.

یکی از ریشه‌های علت این نفوذ این بود که حفظ منافع کشورهایی نظیر آمریکا و انگلیس در منطقه و ایران از مهم‌ترین دغدغه این کشورها بود. اما بینش ایرانیان آنقدر وسعت یافته بود که دیگر حاضر به پذیرش استعمار خام و قدرت‌های سلطه نبودند، اما بعد از توفیق کودتا در به زیر کشاندن دولت مصدق و بازگشت محمدرضاشاه به کشور، اوضاع را به نفع این کشورهای استعمارگر تغییر داد.

محمدرضا پهلوی می‌کوشید تا با کرنش هرچه بیشتر در برابر آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها و پناه بردن به آن‌ها، از سلطنت خویش محافظت کند. او باور داشت که راضی نگه داشتن این دولت‌ها برای تداوم سلطنت، کافیست لذا تمام تلاش خود را در این راه به کار گرفت. اتخاذ این رویکرد موجب شد که نوعی خلأ پیرامون شاه ایجاد شود چراکه او برای تحقق اهداف غرب، نیازمند کارگزارانی همسو و وفادار بود. با توجه به عدم ارتباط و همبستگی فرهنگی- اعتقادی محمدرضا پهلوی با جامعه ایرانی، افرادی با این ویژگی‌ها را نیز مورد پذیرش قرار می‌داد.

از طرفی تشکیلات بهائیت که به دست‌آموزان آمریکا تبدیل شده‌بودند در میان تمامی اقشار جامعه ایران، نزدیک‌ترین گزینه انتخابی شاه محسوب می‌شدند که می‌توانستند در خدمت تاج و تخت باشند. مخصوصاً که اعضای این فرقه مخصوصاً در زمان شوقی افندی هیچ تعلق خاطری نسبت به کشور ایران نداشتند و در مقابل آحاد جامعه قرار می‌گرفتند. ارتباط تنگاتنگ و عمیق با قدرت‌های سلطه و همراهان منطقه‌ای آنها چون رژیم اشغالگر قدس و آموزه‌هایی مبتنی بر باورها و فرهنگ غربی نیز از دیگر ویژگی‌های این تشکیلات بود که با دیدگاه‌های شخص شاه هماهنگی داشت. بنابراین، شاه به صورت آگاهانه یا غیرآگاهانه به سمت این عناصر گرایش بیشتری داشت و نتیجه این امر، حضور اعضای این فرقه در بالاترین و حساس‌ترین مناصب کشوری بود.

از جمله مهره‌های بهائی که در عرصه‌های گوناگون سیاسی، نظامی-امنیتی، فرهنگی، اقتصادی و… حضور پیدا کرده بودند، می‌توان به افرادی چون «ثابت پاسال» (رئیس رادیو تلویزیون)، «فرخ‌رو پارسا»(وزیر آموزش و پرورش)، دکتر «شاهقلی»(وزیر بهداری)، «هژبر یزدانی» (سرمایه‌دار)، «عبدالکریم ایادی»(پزشک مخصوص شاه)، «پرویز ثابتی»(مقام امنیتی) و تیمساران و درجه‌دارانی همچون «رستگار مقدم»، «صنیعی» و… اشاره کرد.