به‌طور طبیعی، اگر کسی ارزش‌ها را واقعی نداند به لوازم آن، از قبیل پذیرش کثرت‌گرایی، نسبی‌گرایی و استدلال‌ناپذیری، نیز باید ملتزم باشد. تئوری‌پردازان آیین‌های نوظهور معنوی گاه با صراحت این مسئله را گوشزد کرده و ارزش‌ها را نسبی دانسته‌اند. همانند سرکردگان عرفان اکنکار در پاسخ به پرسش یکی از پیروان مبنی بر اینکه «آیا اکنکار با سقط‌جنین یا همجنس‌بازی مخالفت می‌کند؟» می‌گویند: «اکنکار، موضوعاتی از قبیل سقط‌جنین، طلاق یا گرایش جنسی را تصمیماتی شخصی در نظر گرفته و به‌عنوان یک سازمان نظری نمی‌دهد». و یا شخصی مانند پائلوکوئیلو، ارزش‌ها را واقعی نمی‌داند و آنها را سلیقه‌ای و قراردادی می‌پندارد و پافشاری می‌کند هرکسی باید به هرگونه‌ای که می‌خواهد راه معنویت را بپیماید: «واجب است که ارزش‌هایی، مانند تساهل و تسامح و این باور که برای همه فضایی وجود دارد رواج پیدا کند. چه در مذهب، سیاست و یا در فرهنگ و اینکه هیچ‌کس نباید دیدگاه خود را از جهان به دیگران تحمیل کند. هر باوری خلاف این بی‌شک منجر به جنگ‌های مذهبی خواهد شد. چون این معنا را می‌دهد که آنکه متفاوت است دشمن است».
این طرز تلقی عرفان‌های نوظهور، آموزه‌های مهم اسلامی را مخدوش کرده و به آن آسیب می‌رساند.

*برگرفته از مقاله «آسیب‌های نظام سلطه از ناحیه عرفان‌های نوظهور بر جامعه ایران اسلامی»، نوشته «فرشاد توحیدنیا»، ۲۸ بهمن ۱۳۹۴.