«انجمن بر اساس اهداف خود، جوانان باهوش، زیرک و با استعداد را جذب می‌کرد، چراکه اگر فرد نسبت به محیط پیرامونی، نظری مسامح و بی‌تفاوت می‌داشت، نمی‌توانست خطری برای حاکمیت ایجاد کند. بنابراین، افرادی باید در قالب انجمن فعالیت می‌کردند که صاحب اندیشه و نگرش مبارزه با ظلم بوده و یا حداقل با اطلاع بودند و در عین حال، می‌توانستند موقعیت اجتماعی خویش را به عنوان یک فرد تأثیرگذار درک کنند. بررسی سطح نمرات، علایق #مذهبی، تقید به فرایض دینی، زاویه نگاه به مرجعیت و اطلاع از مرجع تقلید افراد، از جمله عوامل مؤثر در گزینش اشخاص بود.

انجمن برای گزینش اعضا در تمامی محلات تهران، افرادی را گمارده بود. آنها اشخاص دارای ویژگی‌های فوق را شناسایی و کاندید کرده، سپس با انجام مصاحبه و بی‌آنکه حرفی از عضویت در انجمن زده شود، مورد گزینش قرار می‌دادند. این نوع گزینش، تنها به مدارس معطوف نبود و برخی از این گزینش‌کنندگان با حضور در مساجد محلات، افرادی را که عرق مبارزه داشته و به فرایض دینی پایبند بودند نیز شناسایی و جذب میکردند. باید یادآور شوم که انجمن از تشکیلاتی منسجم و مستحکم برخوردار و همه چیز، هدایت‌شده و بسیار دقیق بود. این مسئله، نمایانگر آن است که این برنامه‌ریزی، از عهده یک نفر، آنهم #شیخ_محمود_حلبی، خارج است. بعدها که به وجوه مختلف انجمن اندیشیدم، به این مهم پی بردم که عضوگیری انجمن، کاملاً با استخدام سازمانها و نهادهای مهم کشوری، تطابق داشت.

انجمن با شیوه عملکرد خود، نوعی رکود در مبارزه را پدید آورده بود و خود این موضوع، گواه بر آن بود که میان انجمن و ساواک، تفاهماتی وجود دارد. یکی دیگر از ترفندهای انجمن برای جذب افراد مستعد، تأمین نیازهای افراد نیازمند بود. از دیگر موارد جذاب در #انجمن_حجتیه، تحریک احساسات و ایجاد ارتباط عاطفی با امام زمان (عج) و تلقین عضویت در جمع ۳۱۳ تن یار آن حضرت بود. امیدوار کردن افراد به اینکه می‌توانند با فعالیت در انجمن، یکی از یاران امام زمان (عج) باشند، از حربه‌های انجمن در جذب افراد بود. جوانانی در انجمن جذب می‌شدند که نسبت به هم سن های خود در حوزه‌ی ظلم‌شناسی، از استعداد و نبوغ بیشتری برخوردار بودند. این افراد تحت شیوه‌ی خاص روانی و القای انجمن مبنی بر قرارگیری در میان ۳۱۳ یار امام زمان، در تور انجمن‌حجتیه گرفتار آمده بودند و به افرادی با تفکراتی راکد تبدیل می‌شدند. تحت تأثیر این نوع تلقین، فرد قانع م‌یشد سرگرم خود باشد و نسبت به عملکرد و فساد دربار و حاکمان جور و ظلم، بی۲توجه بماند.»(۱)

۱.پشت پرده انجمن حجتیه در گفتگو با دکتر محمود بازرگانی، فصلنامه روشنا، شماره ۷۱.