سال‌هاست اقلیت‌ها یا نحله‌های مذهبی، با تظلم و اتکا به مؤلفه‌هایی از قبیل آزادی عقیده، نظر سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی را به خود جلب نموده و به ظرفیت و امکان ویژه‌ای برای بدخواهان و مهاجمان تبدیل شده‌اند. نهادهایی که بدون در نظر گرفتن ماهیت نحله‌های مدعی، آن‌ها را در کشورهای مورد نظر خود، حمایت می‌کنند تا از امکاناتی که برایشان فراهم می‌کنند، بهره گیرند. می‌توان اذعان داشت که در حال حاضر، خدمات‌رسانی به سازمان‌های بین‌المللی و ادعای تظلم، از برجسته‌ترین نقش و کارکرد فرقه‌ها به حساب می‌آید. در میان فرق مختلف، بهائیت، یکی از برجسته‌ترین نقش‌های تسریع‌کننده را برای پیشبرد اهداف بیگانگان در کشور داشته. این خوش‌خدمتی بهائیان، محدود به امروز و دیروز نیست بلکه از زمان پیدایش آن، ردپای این فرقه در پیاده‌سازی اهداف بیگانگان برای تضعیف منافع ملی کشور ایران، به چشم می‌خورد.

در حقیقت از میان فرقه‌های مخرب فعال در ایران، بهائیت به لحاظ انسجام سازمانی و ساختار تشکیلاتی، یکی از منسجم‌ترین سازمان‌های مخربی است که با سابقه تشکیل قریب به دو قرن و با همکاری مشترک دو کنسولگری استعماری، در ایران شکل گرفت. این فرقه، رفته‌رفته با تغییرات سازمانی، شکلی منحصر به فرد از تصلب و خشونت درونی‌تشکیلاتی را در میان سایر فرقه‌های مخرب زنده جهان، پدید آورد. تشکیلات مخوف بهائیت و دهلیزهای داخلی آن که به «عکا» و «حیفا»ی اسرائیل منتهی می‌شود، همواره به آسیب‌رسانی به منافع ملی ایران متعهد بوده و هستند. آسیب رساندن این فرقه به کشور ایران، هر دو بُعد درون‌مرزی و بین‌المللی را شامل می‌شود؛ مشمولیتی که از گذشته تا به امروز، ادامه داشته‌است.

بهائیت به عنوان تشکیلاتی با ساختار غیرقابل انعطاف که کمتر نمودی از آن در بیرون از سازمان قابل مشاهده‌است، ظرفیت بی‌نظیری است تا در اقدامات خزنده و پنهان اجتماعی-اقتصادی مورد استفاده قرار بگیرد. با توجهی ویژه به عملکرد این تشکیلات، به خوبی می‌توان مشاهده کرد که در گرماگرم و هیاهوی بسیاری از جنجال‌های بین‌المللی علیه ایران که بعضاً به مصادره اموال یا اعمال تحریم‌ها علیه کشورمان انجامیده‌است، بهائیت به صورت همزمان دو نقش داخلی و خارجی را ایفا می‌کند.

در نقش خارجی، این تشکیلات با معرفی خود به عنوان یک اقلیت دینی(!) تلاش در جلب افکار عمومی و نخبگان سیاسی، علیه ایران می‌نماید و در بسیاری از موارد، سابقه این محدودیت خیالی را به دوران قاجار نیز می‌کشاند. این در حالی است که بهائیت و ریشه‌های آن در بابیت، در ابتدای بروز خود، با طراحی‌های قبلی سعی داشت، علاوه بر تحریف آموزه مهدویت، چهره‌ای خشن از حکومت موعود ارائه کند و در بسیاری از موارد -با اقداماتی که روی «داعش» را نیز سفید می‌کند- به تولید و اشاعه ترس می‌پرداخت. به عنوان نمونه، می‌توان به نعل‌کوبی به کف دست و پای افرادی که تسلیم فرقه نمی‌شدند و اخراج آن‌ها از روستاها و شهرهایی که در مسیر آشوب آن‌ها قرار داشت، اشاره کرد. اینک اما در جایگاه طلبکار، به گونه‌ای دیگر به خصومت با ایران برخاسته و موجب تضییغاتی در مجامع بین‌المللی علیه کشور می‌گردد.