خصوصیت ویژه ای که در جنبش های شبه معنوی معاصر وجود دارد و آن ها را از ادیان جدا می کند، تکثر، تنوع و التقاط گرایی شدیدی است که در میان آنان یافت می شود. در این میان، می توان صفات مشترکی را برای همه ی آن ها برشمرد:
۱٫ نادیده گرفتن خدا با عنوان هدف غایی؛
۲٫ قرار دادن شادمانگی با عنوان هدف غایی؛
۳٫ خردستیزی و منطق گریزی؛
۴٫ شریعت ستیزی و فقه گریزی؛
۵٫ ناسازگار پنداشتن بُعد مادی و روحی وجود انسان؛
۶٫ انکار معاد و طرح مسئله ی تناسخ؛
۷٫ قطب محوری و استادپرستی.

یکی از مهم ترین مسائل در عرفان حقیقی و جریان های کاذب، استاد و راهبر مریدان است. شناخت عارف و استاد حقیقی از افراد سودجو و دغل باز برای همگان ساده نیست.

شریفی، احمدحسین، درآمدی بر عرفان حقیقی و عرفان های کاذب، صص ۲۴۳-۳۱۰٫